Itterse duiven in prijzen

Onze Itterse duivenliefhebbers halen grote prijzen binnen. Zo hebben de familie Winkens-Rothenburg op 26 juli een wedvlucht naar Cahors gewonnen en H. Winkens het samenspel Maasvallei Gien op 15 juli. Als we op de site van www.pipa.be het woordje Itteren invullen komen er vele hits. Hieronder een verslag van de wedvlucht van Cahors.

De wedvlucht van Cahors dat was weer een zware klus. Een loodzware vlucht van meer dan 800 kilometers lang. De duiven die moesten die vele kilometers afleggen onder een brandende zon en ook nog met een lichte wind op kop. Het was zwaar ploeteren voor ze. En onder de duiven die aan deze wedvlucht deelnamen vlogen er 38 stuks van het trio Jack Winkens-Rothenburg uit Itteren. En zo we weten kan het voor de duiven van het trio uit Itteren niet zwaar genoeg zijn. Het zijn duiven van het soort ijzervreters. En daar is niet te veel mee gezegd. Zwaar zwoegend ploeterden de duiven van Winkens-Rothenburg zich op zondag voort. Ze wilden ten koste van alles de te overbruggen afstand van 812.394 kilometer nog voor het invallen van de duisternis hebben volbracht. Dat was een zware opgave en dat zou kracht gaan kosten. Maar toch lukte het een viertal duiven van het trio uit Itteren om hun hok te bereiken. Voor het invallen van de nacht hadden die hun uiterst zware karwei geklaard. Jack verteld dat hij er wel haast zeker van was dat zijn duiven hem niet zouden teleurstellen. Natuurlijk niet denkend aan het feit dat één van hun doffers alles in de vernieling zou vliegen. Op zaterdagavond was bij hun dan ook de spanning te snijden. Toen de klok zeven uur had geslagen en de duiven toen op een kwartier na 12 uur onafgebroken in de lucht hadden gehangen, begon het bij het trio te kriebelen.

Ze kregen een raar gevoel van binnen. Een gevoel dat alleen de duivenmelker kent die op de grote fond al heldendaden heeft verricht. En dat gevoel kennende dat zei Jack Winkens dat er een duif zat aan te komen. Hoe lang nog? Jack en zijn klenizoon die zaten op springen. Het zweet dat parelde op hun voorhoofd. De spanning steeg ten top. Nog geen duif van Cahors was gemeld. Oei,oei wat duurt het lang verzuchtte ze tegen mekaar. Ondanks de warmte van de dag ijsbeerde Jack voor zijn hok heen en weer. De fles met spawater zat in zijn jaszak. En toen hij voor de afwisseling een slok uit die fles wilde nemen toen gebeurde het. Als een schicht schoot een duif over hem een en dook het gat in. Het ging allemaal zo bliksemsnel dat Jack met zijn vrouw en kleinzoon er even van hun stuk door raakten. De aankomst was zo plotseling dat er een kleine en plezierige verwarring op hun goedje ontstond. Met z’n allen stonden ze op hun benen te trillen toen ze er achter kwamen dat het hun doffer “Jezz” was geweest die met een rotvaart over de antenne was geschoten. Hij heeft ‘t weer gelapt riep Jack met schorre stem naar iedereen. Hij bedoelde daar mee te zeggen dat zijn “574” in 2013 ook van Cahors de hele Wefo en zelfs gans Limburg naar de filistijnen hielp. Wat zou het nu worden? Het werd zich afgevraagd. Nauwlettend werd op de computer gekeken hoe de meldingen verliepen. En na enige tijd konden de handen in de lucht. Hiep, hiep hoera, de “Jezz” zit in de top vijf van Limburg en rolt de Wefo weer op. Wat een kanjer! Op de vlucht Valence was hij ook al bij de haantjes. Toen vloog hij zich met een 9e prijs in de top tien van Limburg. Daar kan op gedronken worden. De fles met Spa ging naar het aanrecht en de wijn kwam uit de kelder. En met intense vreugde werd toen verder en zeer ontspannen op de volgende duiven van Cahors gewacht. Het bleef spannend natuurlijk, dat is begrijpelijk. De aankomsten kwamen traag op gang. Er hing bloed en zweet in de lucht. Zou het een slagveld worden? De koperen ploert hoog aan de hemel had voor scherprechter gespeeld. Maar toch kon die avond nog drie keer gejuicht worden bij het trio in Itteren. En dat was om 20.46 uur, 21.25 uur en om 21.52 uur. En toen viel de nacht in. Van slapen kwam niet veel terecht. In de vroege morgen van zondag was het trio weer paraat. Om 05.02 uur kwam bij hun weer leven in de brouwerij. Toen kregen ze de eerste duif op de nieuwe dag terug. En na die vijfde volgden er nog 7 stuks die voor het sluiten van de wedvlucht arriveerden. Zo traag als het was begonnen, zo traag kwam ook het einde. Pas tegen de klok van 09.00 waren de prijzen bij de Wefo verdiend. Toen waren de 226 prijzen bij de Wefo uit de pot. En van die 226 prijzen werden liefst 12 prijzen door het trio Winkens-Rothenburg gewonnen. En dat werd : 1-21-43-57-67-108-114-133-189-201-208 en 212. Een mooi dozijn zowaar! Wat is hier nog meer op te zeggen? Dat de vader van de winnende doffer “Jezz” ( de “812394”) een kleinzoon is van de “Vale 200” en als moeder heeft hij de duivin die Jack kocht bij W. Schoffelen uit Buchten. Het is een ouderpaar dat gezorgd heeft dat het trio Winkens-Rothenburg heel wat nazaten uit dit koppel op zijn hok heeft zitten en die weten wat winnen is. En die hun ontelbare titels hebben bezorgd. Straks staan ze weer op het podium. Het trio Winkens-Rothenburg in vol ornaat bij de afdeling Limburg, de Wefo, de fondclub en de Maasvallei. Wat zullen ze weer worden toe gejuicht als ze worden gehuldigd. En terecht! Op deze vlucht van Cahors, waar enkel en alleen maar de aller-allersterkste overeind bleven, was het trio Winkens-Rothenburg uit Itteren zonder enige twijfel bij de Wefo baas boven baas. In het boek van hun toch al rijke fondgeschiedenis komt nu weer een bladzijde bij. Een pagina die met dikke en sierlijke letters is geschreven en begint met de aanhef : De “Jezz” weer glorieus terug uit de Hel van Cahors. Zowel in 2013 en in 2016 was geen enkele duif in het Wefo concours bestand tegen zijn macht. Het hele elite corps van de Wefo werd toen afgetroefd. Zo heeft de “574” geschiedenis geschreven die niet gauw wordt vergeten. We feliciteren het trio heel hartelijk met hun mooie serie prijzen met als hoofdprijs “Het Goud”. Proficiat !!!!!!